Wyścig na Szmaragdowej Drodze
Pewnego dnia w niewielkim miasteczku o nazwie Czerwone Koło odbył się niezwykły wyścig przepiękną trasą zwaną Szmaragdową Drogą. Był to dzień, na który czekali wszyscy mali i duzi mieszkańcy. Zmagania śmiałków miały rozpocząć się tuż po świcie.
Wśród uczestników znalazło się wiele niezwykłych samochodów. Był tam szybki jak błyskawica, sportowy samochodzik o imieniu Szymek, którego czerwony lakier lśnił w promieniach słońca. „Jestem gotowy na wygraną!”, powiedział Szymek pewnym głosem.
Tuż obok niego stał elegancki kabriolet o imieniu Eliza. „Szymku, pamiętaj, że szybkość to nie wszystko. Ważne jest także, by uważać na zakręty i nie zapomnieć o innych uczestnikach”, przypomniała z uśmiechem.
Na starcie pojawił się również solidny, terenowy jeep o imieniu Julek. „Ja to dopiero będzie jazda! Trzeba umieć omijać przeszkody i trzymać się na wyboistej drodze!”, chwalił się Julek do wszystkich dookoła.
Kiedy gwizdek dał sygnał, zaczęli wyścig. Szymek swoim pędzącym tempem szybko wyprzedził wszystkich na pierwszym prostym odcinku. „Ha! Zobaczymy się na mecie!”, krzyknął, choć jego belkottle odmieniała echa w dolinie pełnej szmaragdowych drzew.
Wtem na horyzoncie pojawiła się pierwsza niespodzianka – zakręt nad strumykiem. Eliza, pamiętająca o radzie, zwolniła i z wdziękiem ominęła przeszkodę. „Nie tak szybko, Szymku!”, zaśmiała się, widząc, jak pędził zbyt szybko i musiał nagle zwolnić, unikając straty.
Julek podśpiewywał sobie wesoło, zadowolony z tego, że trzyma się stabilnie na każdej powierzchni. „Te skałki w ogóle nie przeszkadzają moim oponom!
Trasa była pełna ciekawych wyzwań: zwężenia, mostki i niewielkie wzniesienia. Każdy z samochodów musiał wykazać się swoimi unikalnymi umiejętnościami. Szymek nabierał na prostych odcinkach, a zmniejszał przewagę na trudniejszych fragmentach.
Gdy docierał do końca trasy, zauważył nagle w lusterku bocznym, że Eliza i Julek są tuż za nim. „To będzie zażarty finisz!”, krzyknął.
Na ostatni zakręt każdy z nich znalazł sposób: Szymek pędził wprawdzie przodem, ale Eliza przecisnęła się przez zakręt wyjątkowo gładko i szybko zbliżała się do mety.
I nagle niespodzianka! Julek, wykorzystując swoją terenową zdolność, zignorował elegancką trasę i przejechał prosto przez niewielką łąkę, zyskując znaczącą przewagę!
Wreszcie, każdy z samochodów przekroczył metę niemal jednocześnie, a cały plac i mieszkańcy radośnie wiwatowali.
„Brawo dla wszystkich uczestników!”, ogłosił burmistrz miasteczka. „Bez względu na to, kto zwycięży, ważne jest, że każdy z was pokazał ducha zespołowego oraz swoje mocne strony!”
To był wyścig pełen emocji i wrażeń, a bohaterowie tej bajki odkryli, jak ważna jest różnorodność umiejętności oraz szacunek i współpraca. Wracając do domu, Szymek, Eliza i Julek zgodzili się, że to był niezapomniany dzień.
