Tajemniczy jednorożec i kraina Faery
Dawno, dawno temu, w krainie Faery, gdzie słońce zawsze pięknie świeciło, mieszkał maleńki, ale bardzo odważny jednorożec o imieniu Luna. Luna miała srebrne kopytka, które błyszczały w słońcu i grzywę mieniącą się jak tęcza. Była niezwykła, bo posiadała wrodzoną umiejętność rozumienia języka ludzi. Jednak w krainie Faery, jednorożce żyły w ukrytych dolinach, a ich obecność była ściśle strzeżoną tajemnicą.
Pewnego dnia Luna postanowiła, że chce zobaczyć, co znajduje się poza jej magiczną doliną. Była zdeterminowana odkryć świat i poznać ludzi, o których tyle słyszała od innych jednorożców. „Chodźmy, odważ się spojrzeć za horyzont!” szeptał wiatr do jej uszu, gdy stojąc na szczycie wzgórza, patrzyła na przestrzenne zielone pola rozciągające się po drugiej stronie doliny.
Luna zaczęła swoją podróż w momencie, gdy zwiastun nocy ozdobił niebo pierwszą gwiazdą. Wędrując po łąkach i leśnych polanach, czuła, jak dreszczyk przygody przepływa przez jej twarz. – Ciekawe, jakie cuda czekają na mnie po drugiej stronie lasu? – zastanawiała się, podążając cichą leśną ścieżką.
Nagle usłyszała płacz. Ktoś potrzebował pomocy. Szybko podążyła za dźwiękiem i znalazła małą dziewczynkę siedzącą pod drzewem. Dziewczynka miała na imię Klara, a jej oczy były pełne łez. – Co się stało? – zapytała Luna.
Klara była zaskoczona, widząc, jak jednorożec do niej przemawia, ale jej serce szybciutko się uspokoiło. – Zgubiłam się na ścieżce i nie mogę znaleźć drogi do domu – odpowiedziała dziewczynka.
– Nie martw się, Klarysiu – powiedziała Luna łagodnym głosem. – Odprowadzę cię do domu.
I tak zaczęła się ich wspólna podróż. Klara opowiadała Luni o ludziach i ich życiu, a Luna uchylała rąbka tajemnic z krainy Faery. Razem szły przez las, śmiejąc się i śpiewając, a ich przyjacielska więź rosła z każdym krokiem.
Po jakimś czasie dotarły do wioski Klary, gdzie dziewczynki z radością przywitała rodzina. Klara opowiadając o całej przygodzie, mówiła: – Nie uwierzycie, ale to Luna, mój jednorożec przyjaciel, pomogła mi wrócić do domu!
Rodzice Klary byli wdzięczni Luni za jej dobroć. – Luna, zawsze będziesz mile widziana w naszej wiosce – powiedzieli. A Luna uśmiechała się, bo cały ten czas serce wypełniała jej radość z pomagania i odkrywania cudów świata wokół niej.
I tak Luna znalazła nie tylko nowych przyjaciół, ale również dowiedziała się, że prawdziwa magia tkwi w dobrych uczynkach i odwodze, która pozwala ruszyć w nieznane.
Od tego dnia, Luna często odwiedzała Klarę i jej rodzinę, dzieląc z nimi swoje przygody i ucząc, że każde serce pełne dobroci jest kwintesencją magii. I choć wędrowała z powrotem do swojej tajemniczej krainy, zawsze odnajdywała drogę do Przyjaciół z wioski, którzy z otwartymi ramionami przyjmowali swojego niezwykłego jednorożca.
Tak oto historia o Lunie przypomniała wszystkim, że warto marzyć i mieć odwagę podążać ścieżką pełną nieznanego, ponieważ na końcu takich podróży zawsze jest miejsce, gdzie czeka prawdziwa przyjaźń.
